Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

προς τον πολύ συγκεκριμένο φίλο.

στον αγαπημένο μου φίλο, που έδωσε μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ζωής του.

i knew that you could make it.

i know that you 're a fighter all the way.

γι' αυτό σε θαυμάζω.


υγ. δεν ξέρω γιατί κάνω code switching. μάλλον η πολλή γλωσσολογία με έκανε να το απενοχοποιήσω.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

για το σώμα, με αγάπη

Ξέρεις για ποιο θέμα θα ήθελα να διαβάσω και δεν έχω βρει πουθενά σχεδόν κάποιο post; Θα ήθελα να έβλεπα ανθρώπους να γράφουν για το σώμα τους. Συνέχεια γράφουμε για την ψυχή μας, τα συναισθήματα μας, μα ποτέ δεν γράφουμε για το σώμα μας.

Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Ίσως η πλατωνική θεωρία που πέρασε και στο χριστιανισμό, ότι το σώμα είναι κατώτερο από την ψυχή, να μας έχει εμποτίσει βαθιά. Ίσως να θεωρείται κάπως το να παραδεχτεί κάποιος ότι του αρέσει το σώμα του ή κάποιο χαρακτηριστικό του σώματός του. Είναι πολύ πιο θεμιτό να πεις "θεωρώ ότι είμαι καλός άνθρωπος" από το να πεις "έχω ωραίο κώλο". Ακόμα και τώρα που το έγραφα, σκέφτηκα να γράψω το κώλος με αστεράκια. Να φαίνεται μόνο το πρώτο και το τελευταίο γράμμα. Από εδώ να δεις πόσο έχουμε μάθει να αυτολογοκρινόμαστε.

Γι' αυτό και δυσκολεύομαι πάρα πολύ να γράψω στο στιλ "μου αρέσει αυτό κι αυτό στο σώμα μου". Μπορώ όμως να σου πω κάποια πράγματα διαφορετικά.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση. Δεν χρειάζεται να είσαι skinny για να αγαπάς το σώμα σου ή να είσαι σέξι. Σέξι είναι το όμορφο, ενυδατωμένο δέρμα. Είναι να αγαπάς τις καμπύλες σου σαν γυναίκα, αν αυτές σου έδωσε η φύση, χωρίς να κάνεις μανιακά τις στερητικές δίαιτες για να τις χάσεις. Σέξι είναι να φοράς ρούχα όχι που είναι στη μόδα, αλλά που αγκαλιάζουν όμορφα το σώμα, που κάνουν το στήθος ή τον ποπό ή τα πόδια, ή όποιο τελοσπάντων θεωρείς το δυνατό σου σημείο, να φαίνονται υπέροχα. Τα όμορφα, μαλακά χείλη και τα εκφραστικά μάτια. Ένα λαμπερό και καθαρό πρόσωπο.

Να μην κλείνεις ποτέ το φως. Αυτή είσαι και σ' όποιον αρέσει.. Νομίζω το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε εμείς οι γυναίκες είναι που μια ζωή αγχωνόμαστε με τα κιλά μας, και έχουμε ένα σωρό ανασφάλειες που δε μας αφήνουν να ευχαριστηθούμε τη ζωή, το σεξ, τα ρούχα μας. Κιλά είναι, δεν είναι πυρηνική βόμβα. Δεν εισηγούμαι ότι είναι καλύτερα να αφεθούμε εντελώς, γιατί μετά μπορεί να πάρουμε την κατηφόρα και να μη συμμαζευόμαστε με τίποτα, αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε και το τρελό άγχος. Και προπαντός πρέπει να αγαπούμε το σώμα μας και στις αδύνατες και στις πιο γεμάτες του φάσεις. Ευτυχώς ο έρωτας δεν έχει να κάνει με τα κιλά, και υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα γι' αυτό!

Έχω μια φίλη, πολύ σοφή με αυτό το θέμα. Αγαπά το σώμα της και στις αδύνατες και στις γεμάτες του φάσεις. Και τώρα που περνά μια πιο γεμάτη φάση, τη βλέπω μια χαρά. Φορά τα χαριτωμένα φορεματάκια της, φροντίζει το δέρμα της, τα μαλλιά της, βάφεται όμορφα αλλά όχι υπερβολικά. Κι όταν πεθυμήσει ένα σουφλέ σοκολάτα, θα το φάει. Είναι από τους πιο αισθησιακούς ανθρώπους που ξέρω. Άλλες φίλες, που θα 'λεγες ότι είναι στα ιδανικά κιλά, δε νιώθουν τόσο άνετα με το σώμα τους. Και το θέμα δεν είναι να έχεις κατακτήσεις. Το θέμα είναι να νιώθεις εσύ καλά, μέσα σου.

Ίσως να φταίει και το ότι στην Κύπρο έχουμε μια απίστευτη εμμονή με την εικόνα μας. Πολλές φορές θα ακούσεις σε συζητήσεις να σχολιάζονται ζευγαράκια, ότι ο ένας είναι πολύ όμορφος για τον άλλο. Και τι σχέση έχουν ρε παιδιά ο έρωτας και η αγάπη με την εμφάνιση; Δέχομαι ότι είναι ένα πρώτο ερέθισμα, κάτι που πιο εύκολα θα φέρει τον άλλον κοντά σου. Όμως είναι κι άλλα πράγματα που είναι πολύ σημαντικά, που για να τα αναλύσεις δεν φτάνει ολόκληρο blog. Θυμάσαι που σου έλεγα, 2 post πριν, για τα ζευγαράκια που είδα αυτό το καλοκαίρι; Στη συντριπτική τους πλειοψηφία κατέρριπταν πανηγυρικά το "νόμο" της εμφάνισης που έχουμε φτιάξει στην Κύπρο - το ότι πρέπει να 'σαι σχεδόν μοντέλο για να κάνεις σχέση.

Πιστεύω επίσης πως πολύ μεγάλο ρόλο για την εικόνα μας για το σώμα μας παίζει, για μας τις γυναίκες, ο πρώτος άντρας με τον οποίο θα κοιμηθούμε. Το έχω παρατηρήσει και από τον εαυτό μου αλλά και από πολλά άλλα παραδείγματα γύρω μου. Αν είναι κάποιος που θα σε δεχτεί και θα σε θέλει και θα σε ποθεί όπως είσαι, είτε λεπτή είτε χοντρή είτε κάπου στο ενδιάμεσο, αυτό θα σε κάνει να αγαπάς περισσότερο το σώμα σου και να το αποδέχεσαι όπως είναι. Αν δεν το αποδέχεται ο σύντροφος σου, και ειδικότερα ο πρώτος σου, δύσκολα θα το αποδεχτείς κι εσύ. Ακόμα κι αυτό να συνέβηκε όμως, δεν πρέπει να σταματήσεις την προσπάθεια για να το αγαπήσεις.

Νομίζω πως το να αγαπήσουμε το σώμα μας είναι ένα πολύ καλό βήμα προς το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας συνολικά. Γι' αυτό φρόντισε το σώμα σου. Κάνε ένα χαλαρωτικό μπάνιο αντί ένα γρήγορο ντους. Άπλωσε την ενυδατική σου με αργές και νωχελικές κινήσεις. Στάσου γυμνή μπροστά στον καθρέφτη και δες τι θα ήθελες να διορθώσεις, όχι όμως επικριτικά, αλλά με αγάπη. Σκέψου πόσα πράγματα κάνει το σώμα σου για σένα: Με αυτό πας πανεπιστήμιο, δουλειά, σκέφτεσαι, αθλείσαι, τρως, κάνεις σεξ, αναδεικνύεις τα όμορφα ρούχα σου, αγαπάς και αγαπιέσαι. Η ψυχή μας, ότι κι αν θεωρεί ο καθένας ότι είναι αυτό, εκεί μένει. Στο θνητό σώμα μας. Γι΄αυτό, φρόντισε το όσο μπορείς.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

ο καφές με μια φίλη από τα παλιά

Βρέθηκα με μια φίλη χτες, που είχα να τη δω κάτι αιώνες. Είχαμε δουλέψει παλιά μαζί, κάναμε παρέα και για κάποιο διάστημα μετά που έφυγε από τη δουλειά, αλλά μετά εκείνη χάθηκε ξαφνικά. Είχα επικοινωνήσει 2-3 φορές μαζί της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Με θυμήθηκε ξαφνικά, πριν 2 βδομάδες και μου ζήτησε να πάμε για καφέ. Παραξενεύτηκα, αλλά δέχτηκα γιατί την είχα συμπαθήσει πάρα πολύ. Μετά από 2 αποτυχημένες προσπάθειες να βρούμε κοινή μέρα και ώρα, τελικά βρεθήκαμε χτες.

Μου έλεγε για τα προβλήματα που έχει με τον φίλο της, ότι θέλει να χωρίσει αλλά τον λυπάται, ότι σκέφτεται ότι δεν θα αντέξει μακριά της. Και μετά μου είπε κάτι και μου έφυγε η μασέλα. Ότι τόσο καιρό που είχε απομακρυνθεί από μένα ήταν γιατί είχε καταλάβει ότι του άρεσα και δεν ήθελε να με έχει κοντά. (Προφανώς τώρα που έφυγε ο έρωτας, της έφυγε και η ζήλια και γι' αυτό μου το είπε). Το πιο ''ωραίο'' όμως δεν ήταν αυτό, αλλά μετά που με ρώτησε αν μου αρέσει (προφανώς για να μου τον πασάρει;)

Έλεος!